Coraz mniej czasu do świąt, wiosna za oknem, trzeba dziecko jakoś zapoznać z tematem :)
Na szybko narysowałam wazon do uzupełnienia kwiatkami i baziami. Widać kto co przyklejał :)
A to pisanka do pokolorowania. Dostaliśmy kredki ołówkowe dla maluchów, ale jakoś się nie przyjęły. Nic to, będą na później.
Tymczasem czas na zajęcia praktyczne w postaci mycia okien. Na pewno coś będzie umyte - okna albo Szymek.
Staram się, ale nie mam czasu. No normalnie nie mam czasu nic dla Szymka większego przygotować, zaplanować. Wszystko robimy z doskoku, mimo, że Zuzia jest mało wymagająca.
Aż wstyd mi przed Wami, że nic nie piszę.
Co porabia Szymek? Zwykle "pomaga" mi przy Zuzi, podaje pieluszki itp, kupiłam mu nowe książeczki o Kamyczku więc ogądamy do znudzenia.
Następny mój zakup to będzie chyba "Miasteczko Mamoko".
Coś podobnego do uwielbianych przez Szymka misiów.
Jakoś weekendy nam przelatują przez palce. Wychodzenie na spacery z dwójką maluchów jest nie lada wyzwaniem. Ubranie, sprowadzenie wóżka i pokananie schodów najpierw z jednym potem drugim. Więc jak już dzieci były zapakowane w wózek zaczął walić grad. No to skoro spacer odpadł to już MUSIAŁAM coś Szymkowi wynaleźć w zamian.
I oto zapomniana ciastolina. Muszę przyznać, że teraz Szymek się nią dużo fajniej bawi. I dłużej :) Bawiliśmy się nią przed południem i teraz znowu (więc mam chwilę na posta). Aż jestem zaskoczona, że tak go to wciągnęło.
A to już Wóz Strażacki w wykonaniu mamy. Koślawy trochę, ale grunt, że Szymek wie co to jest.
Czy ktoś widział dobrze uszyty kombinezon?? Bo ja nie :) Zawsze coś się nie dopina, zawija i odstaje.
Zabawę mam od dłuższego czasu, ale jakoś nie miałam kiedy jej pokazać. Być może większość mam już coś podobnego wymyśliła, ale co tam, pokażę.
Otóż bierzemy jakieś miseczki, kubeczki - coś pod czym schowamy jakieś małe przedmioty. Dziecko ma za zadanie zgadnąć gdzie jest ten wcześniej wybrany. Zabawa szybka, łatwa i chyba atrakcyjna dla dziecka.
I składamy kubeczki
A to już tygodniowa Zuzia :)
Jesteśmy już w komplecie :) Udało się nam szybko wyjść ze szpitala. Ale z czasem póki co u mnie krucho.. Biegam między jednym dzieckiem, a drugim coby żadnego nie zaniedbać. Całe szczęście Zuzia je długo, ale rzadko, więc w "wolnym czasie" ogarniam Szymka, dom i siebie. Już nawet byliśmy z Szymkiem dwa razy na spacerze!!! Postaram się jak najszybciej zrobić jakąś zabawę, ale to dopiero w wolnym czasie :)
Uff. Znowu miałam przerwę w blogowaniu, ale coraz ciężej mi się zabrać za cokolwiek. Wtajemniczeni, a raczej wtajemniczone blogerki wiedzą, że lada tydzień pojawi się u nas w domu siostra Szymka. Tak więc dłuższe milczenie nie będzie oznaczało, że sobie odpuściłam :), a że oddaje się pogoni za dwulatkiem i noworodkiem (choć ten akurat daleko nie ucieka). Dziś były przyspieszone o miesiąc urodziny Szymka.
Uszyłam Szymkowi woreczki z grochem. Takie do ćwiczeń i miętoszenia. Myślałam, czy nie wypchać ich kaszą gryczaną, ale groch jest większy i cięższy. Moje są kolorowe, ale można uszyć je ze starej ścierki, poszewki, co tam się znajdzie. Co można robić z dwulatkiem i woreczkiem. Najłatwiejsze to rzucanie do siebie woreczkiem i próby łapania. Mimo, że nie wydaje się to pasjonujące dzieci jakoś się w to "wkręcają" i rzucają i rzucają.
Dziecko może samo układać sobie na głowie woreczek i zrzucać go, pochylając głowę do przodu. Może układać go też mamie na głowie, mama też może sobie poćwiczyć ;) Można układać woreczek na ramieniu i przyklepywać go raz jedną ręką raz drugą - to trochę trudne w tym wieku, ale bardzo dobre ćwiczenie. Można bawić się w różne zwierzątka. Żółwik ma woreczek na plecach i chodzi na czworaka, kura może schylać się do woreczka, który jest ziarenkami, kotek schyla się do mleczka. Można rzucać woreczkami do celu - dużego. My jeszcze układamy ścieżkę z woreczków i Szymek przechodzi po niej jak po kamieniach.
Im dziecko starsze tym więcej precyzyjnych ćwiczeń można robić.
W końcu się zebrałam i zrobiłam Szymkowi tablicę do rysowania. Niby już miałam mu kupić, ale całe szczęście nic z tego nie wyszło. Na wielu blogach widziałam tablice robione na deskach, drzwiach od szaf, sklejkach itp., malowane farbą tablicową, ozdabiane "po domowemu". Oto i my mamy. Tablica z drzwi zakupionych w dziale wyprzedaże w Ikei. Lepszej nie mogłabym sobie wymarzyć :)
Tablica wydaje się być strasznie długa na tych zdjęciach, ale to tylko wrażenie, zniknie jak Szymek doczeka się wkońcu mebli.
Co do samej tablicy to dlaczego warto w nią zainwestować.
Wizytując zajęcia z reedukacji zauważyłam, że niemal każde dziecko ma mniejszą lub większą dysgrafię. Niby w dobie komuterów nie jest to, aż taki problem, jednak w pierwszych latach szkolnych dzieci piszą w zeszytach.
Pisanie sprawia im wtedy ogromne trudności, skupiają się głównie na tym, żeby powstala upragniona literka, a cała reszta lekcji, polecenia, zadania umyka bezpowrotnie i zaczynają piętrzyć się problemy.
Jednym z ćwiczeń usprawniących technikę pisania i rysowania jest właśnie "tworzenie" przy tablicy. Dodam, że także lepienie kuleczek z plasteliny, wydzieranie małych kawałków papieru, wysowanie na stojąco, gdy kartka leży na stole, można jeszcze stosować nasadki na długopisy i kredki ułatwiające trzymanie w dłoni.
Aby zapobiec tej sytuacji dzieci jak najwięcej powinny rysować. Gdy jest już na to za późno trzeba rozpocząć zabawę w rysowanie. Zachęcić dziecko do rysowania patykiem po piasku, palcem po kartce, czynności graficznych powinno być jak najwięcej, a czasem powinny przerodzić się w prace plastyczne, koniecznie podziwiane i chwalone.
U maluchów najłatwiej jest wprowadzać od razu dobre nawyki. Czyli korygować uchwyt kredki (najlepiej takich profilowanych trójkątnych), zachęcać do rysowania w pionie czy na stojąco ze swobodnie opadającą ręką.
Tyle mojego wymądrzania się ;)
